Α. Δημιουργία βιολογικού αμπελώνα, για μια ήπια γεωργία, φιλική προς το περιβάλλον και προσαρμοσμένη στη φέρουσα ικανότητα του περιβάλλοντος της περιοχής, η οποία επιτυγχάνει τη βέλτιστη αξιοποίηση των βιοτικών και αβιοτικών παραγόντων των αγρο-οικοσυστημάτων. Παράλληλα, στοχεύουμε στην παραγωγή ποιοτικών βιολογικών προϊόντων, απαλλαγμένων από χημικές ουσίες συνθετικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Αξιοποιώντας ανανεώσιμους φυσικούς πόρους σε τοπικό επίπεδο (π.χ. οργανικό λίπασμα, ξερολιθιές), επιλέγοντας κατάλληλες καλλιεργητικές τεχνικές (π.χ. στάγδην άρδευση, ρηχή άροση) και βεβαίως επιλέγοντας ντόπιες ανθεκτικές ποικιλίες φυτών, επιτυγχάνουμε τόσο την προστασία του περιβάλλοντος (διατήρηση βιοποικιλότητας, προστασία υπόγειων υδάτων από ρύπανση, διάβρωση εδαφών, κλπ) όσο και την ανθρώπινη υγεία, με την παραγωγή ποιοτικών ειδών διατροφής.

Β. Εφαρμογή πρακτικών Αμπελουργίας Ακριβείας που ξεκινούν από τη  διερεύνηση της ετερογένειας και της παραλλακτικότητας του αγροτεμαχίου για την εγκατάσταση αμπελώνα και καταλήγουν στην υποδιαίρεση του αγροτεμαχίου  σε ζώνες διαχείρισης. Ο βαθμός παραλλακτικότητας του αμπελώνα, όπως θα αξιολογηθεί στο προηγούμενο στάδιο της Γεωτεχνικής Αποτίμησης, θα καθορίσει και την ανάγκη διαχείρισής του ανά ζώνες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εφαρμοστούν οι ανάλογες καλλιεργητικές φροντίδες σε κάθε τμήμα του αγρού ανάλογα με τις πραγματικές του ανάγκες (λίπανση, άρδευση, φυτοπροστασία κ.λπ.). Πρόκειται για μια πρακτική της Αμπελουργίας Ακριβείας, με οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη.

Γ. Καλλιέργεια σε αναβαθμιδωμένη έκταση και αποκατάσταση των αναλλημματικών τοιχίων των υφιστάμενων αναβαθμίδων. Μέχρι και πριν 60 χρόνια περίπου, οι αναβαθμίδες αποτελούσαν το ιδιαίτερο στοιχείο που υποστήριζε τη λειτουργικότητα του νησιωτικού περιβάλλοντος και την πρωτογενή παραγωγή, ενισχύοντας το υδατικό δυναμικό, μειώνοντας την διάβρωση του εδάφους, και ευνοώντας την τοπική βιοποικιλότητα. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη παραδοσιακή τεχνική διαμόρφωση των επικλινών εδαφών που διαμόρφωσε το ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον των νησιών (λιθοδομές, βιοποικιλότητα, καλλιεργητικές μέθοδοι, έθιμα, κλπ). Ειδικά στο νησί της Λέσβου, από το σύνολο των αναβαθμιδωμένων εκτάσεων ένα ποσοστό περίπου 40% έχει σήμερα εγκαταλειφθεί και έχει μετατραπεί είτε σε χέρσες εκτάσεις είτε σε βοσκότοπους. Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι ιδιαιτέρως έντονο στα Δ-ΒΔ του νησιού (ευρύτερη περιοχή έργου). Μελέτες έδειξαν ότι ο σημαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει την κατάσταση διατήρησης των αναβαθμίδων είναι η ένταση βόσκησης καθώς και το είδος των ζώων που την ασκούν.

Δ. Εφαρμογή μιας μορφής Συμμετοχικής Επιστασίας Γης (Land Stewardship), μέσω εθελοντικών συμφωνιών μεταξύ ιδιοκτητών γης / χρηστών και της Κοιν.Σ.Επ., ώστε στο μέλλον, κάθε κομμάτι γης που θα «συμμετέχει» να αναβαθμίζεται, να συντηρείται και να καλλιεργείται, από τα μέλη και σε σχέση με τους σκοπούς της Κοιν.Σ.Επ. 

Ε. Διοργάνωση βιωματικών εργαστηρίων κατά την εκτέλεση των εργασιών για την εκπαίδευση αμπελουργών της περιοχής, σε θέματα όπως η κατασκευή και συντήρηση των αναβαθμών (μέθοδος ξερολιθιάς), η φύτευση και ο εμβολιασμός υποκειμένων, οι πρώτες καλλιεργητικές φροντίδες. Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η γνώση γίνεται αντιληπτή με την ενεργοποίηση όλο και περισσότερων νοητικών διεργασιών και αισθήσεων. Όσο περισσότερο πλησιάζουμε σε μεθόδους που προάγουν την συμμετοχή, την αλληλεπίδραση, το βίωμα, την δοκιμή, το πείραμα και την εμπειρία ως άξονα της μαθησιακής διαδικασίας, τόσο πιο εύκολα η γνώση γίνεται κτήμα του κάθε εκπαιδευόμενου – συμμετέχοντα στην εκπαιδευτική δραστηριότητα. Στη λογική αυτή, τα προαναφερθέντα στάδια υλοποίησης του έργου, θα έχουν ταυτόχρονα και τη μορφή εργαστηρίων (εκπαιδευτική διάσταση), ώστε άνθρωποι που ασχολούνται ή επιθυμούν να ασχοληθούν με τον κλάδο, ιδιοκτήτες γης, φορείς του πρωτογενούς τομέα να έχουν την ευκαιρία να βιώσουν τις διαδικασίες και να λάβουν την αναγκαία γνώση από τους ειδικούς επί τόπου, εφαρμόζοντας τις συγκεκριμένες μεθόδους. Πέραν τούτου, η μαθησιακή διαδικασία περιλαμβάνει και εθελοντική εργασία, καθότι οι εκπαιδευόμενοι θα συμμετέχουν ενεργά στην υλοποίηση των δράσεων. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, βιώνονται παράλληλα οι αξίες της συλλογικής δράσης, της συνεργατικότητας, της συνύπαρξης, της επικοινωνίας και της αλληλεγγύης.